گیلکی بیش از آنکه متعلق به گیلان باشد، متعلق به استان مازندران است! گیلکی تنها» زبان بومی استان مازندران محسوب میشود این درحالی‌ست که در استان گیلان علاوه بر گیلکی، تالشی نیز یکی از دو زبان بومی این استان حساب می‌آید. همچنین گیلکی تنها در دو استان گیلان و مازندران خلاصه نمی‌شود! جوامع کوچکتری از استان‌های همجوار نظیر گلستان، سمنان، تهران، البرز و قزوین نیز به این زبان سخن می‌گویند و اکثریت آنان زبان خود را گیلکی/گلکی/گیلیکی» می‌نامند.
استفاده از لفظ گیلکی» برای گویش‌های گیلانی در مقابل گویش‌های مازندرانی، اشتباهی‌ست بس بزرگ و نابخشودنی!
بارها در مطالب و رسانه‌های فارسی‌زبان و حتی مطالب علمی، دیده شده که زبان و گویش مردم گیلان را گیلکی خوانده‌اند و زبان و گویش مردم مازندران را با زبان گیلکی متفاوت دانسته‌اند! این امری‌ست به‌شدت نادرست. زبان مردم گیلان و مازندران از نظر علم زبان‌شناسی یکی‌ست و فرق آن دو تنها در گویش است. حال زبان این مردم چه گیلکی نامیده شود، چه دیلمی یا تبری، و چه نام منطقه‌ای بر آن گزارده شود مانند طالقانی یا الموتی، همگی یک زبان واحدند.
شایسته است در رسانه‌ها و مطالب علمی از زبان مردم گیلان و مازندران به‌عنوان یک زبان واحد نام برده شود. اصرار ما بر نامیدن گویش مردم گیلان با عنوان گیلکی گیلان» و گویش مردم مازندران با عنوان گیلکی مازندران»، وجود لفظ "گیلکی" در هر دو استان و فراگیر بودن نام آن علی‌الخصوص در استان مازندران است.
درباره این سایت